RACEVERSLAGEN
Na de vakantieraces in Dijon is de Leyton House Westfield Cup terug in Nederland, terug bij de DNRT en terug op Circuit Park Zandvoort. Dijon bracht spannende races, drama en sensatie en Rob Bethlehem die de dag redt. Assmann Büromöbel is het ruimhartige bedrijf dat het evenement in Zandvoort op 12 juni mogelijk maakt met ANAC Carwash dat voor de podiumceremonie verantwoordelijk is.
Al aan het begin van het seizoen heeft de Westfield Rijdersvereniging met de DNRT afgesproken dat er bij de Zandvoort evenementen geen vrije training meer zal zijn. Alle rijders kennen de baan inmiddels als hun broekzak en de extra tijd van de vrij trainingssessie zal nu ingezet worden als extra race, waardoor er nu drie races op het programma zullen staan. Aangezien de vijf races van 2016 zonder enige uitzondering uitermate spannend waren wint iedereen bij dit scenario.
Willem Vriend, regerend kampioen én leider in het huidige kampioenschap, is de eerste die in de tijdtraining de baan op gaat. Alle deelnemers volgens hem netjes; maar het is Jarno Iprenburg, winnaar van het evenement in Dijon, die iets langer wacht. Zo heeft hij de baan voor zichzelf en kan hij geconcentreerd zijn ronden rijden, ongehinderd door langzamere of de enkele snellere rijder. We mogen ook een debutant in het veld begroeten. Eric Janssen is zelfs speciaal vanuit zijn woonplaats net onder Barcelona naar Nederland gevlogen om deel te nemen aan de Westfield Cup. Het is spannend voor hem want: “Het is de eerste keer op dit circuit en de eerste keer in een Westfield,” zo zegt hij. Hij merkt meteen dat de Tarzanbocht een verraderlijke is; hij gaat bij de eerste ronding wijd, maar blijft wel op het asfalt. Hans Wellink is ook actief, Hayley Lazell heeft een gescheurde meniscus en hinkt over de paddock. Hans haalt Rudi Standaert in bij de Tarzanbocht, maar beiden moeten daarna van het gas af. Een code zestig neutraliseert de sessie. Na korte tijd vertrekt de medische auto uit de pitstraat naar de plaats van het ongeval en niet veel later wordt de hele sessie afgebroken met een code rood.
Nadat alle rijders zijn binnengekomen is het duidelijk wie er ontbreekt. Rainer von Klier, zo sterk rijdend in Dijon, is gecrashed. Gelukkig heeft hij zelf niets en kan hij uitleggen wat er gebeurd is: “Ik reed in de bocht zonder naam en kwam op het vuil terecht waardoor ik te wijd ging en naast de baan terecht kwam. Ik hield het gas erop en kon weer op de baan komen, maar de auto stak de baan over en ik kwam in de banden terecht. Maar de dag is voor mij voorbij.” Als de #36 terug gebracht is bij MB Motorsport blijkt dat het inderdaad het einde van de dag is voor die auto. De schade is te ernstig om op het circuit te repareren. Nadat de Marshalls de baan hebben opgeruimd wordt de sessie herstart met tien minuten op de klok. De rijders gaan weer de baan op in een nieuwe poging de snelste tijd neer te zetten. Willem Vriend blokkeert zijn rechter voorwiel bij het aanremmen van de Tarzanbocht, maar hij weet zijn #71 wel door de bocht te krijgen. Het momentje houdt hem niet tegen om de Pole Position op te eisen. “Leuk,” zegt Willem, “mijn eerste pole op het droge. Ik had nog wel een momentje in het Scheivlak met een achterblijver die ik wilde inhalen maar geen kant koos.” Daniël Sandifort pakt de tweede tijd, voor Lex Peters: “De auto rijdt goed na de reparatie van de schade van Dijon. Ik heb er weer vertrouwen in.” Ook tevreden is Ronald Lenters. “Het ging goed,” zegt hij, “de auto is eindelijk storingsvrij. Ik heb, geloof ik, de zevende tijd dus ik ben tevreden.” Minder tevreden is RAEK teamgenoot Jarno Iprenburg met zijn vijfde tijd. “De afstelling klopt niet,” zegt hij, “maar daar zijn we nu mee bezig.”
De start van de eerste race brengt meteen al spanning met zich mee, al is het onverwacht. De Vrije Formule start voor de Westfields en één van de deelnemers heeft een erg slechte start. Hij komt door de Tarzanbocht maar spint bij het uitkomen van de bocht. Op dat moment worden de Westfields losgelaten waarbij Willem Vriend de kop behoudt. De Vrije Formule auto is net op tijd weg en het veld kan ongehinderd aan de race beginnen. De race is slechts één ronde oud of Lex Peters, in een poging Willem bij te houden, maakt een klein foutje en rijdt de Tarzanbocht op het randje van het asfalt, ver verwijderd van de ideale lijn. Een compliment aan de wagenbeheersing van Lex dat hij de auto op de baan houdt. Iets verder in het veld is hetzelfde niet te zeggen over Jan Hup. Hoewel ook hij stuurmanskunst in zijn bagage heeft, is er een moment dat er geen grip meer is. Jan komt zelfs in het grind en het zand terecht, maar ook hij houdt de auto in zijn macht en kan zijn weg vervolgen. Eén ronde verder probeert Hans Wellink een uitremactie bij Jan Frensch, maar Jan laat zich niet de kaas van het brood eten. Zij aan zij rijden ze van de Tarzanbocht via de Gerlachbocht naar de Hugenholtzbocht om vervolgens buiten beeld te verdwijnen.
Max Boodie reed zijn laatste race in april 2015, maar hij lijkt geen enkele snelheid verloren te zijn. In de tijdtraining klokte hij al de vierde tijd en ook in de race mengt hij zich in de strijd voorin het veld. Even ligt hij vierde, maar in de derde ronde weet Daniël Sandifort hem te passeren. Ronald Lenters denkt hetzelfde te kunnen doen, maar Max weet in de vierde ronde de positie te heroveren bij het uitkomen van de Tarzanbocht. Rudi Standaert kiest ook de Tarzanbocht om tot actie over te gaan, met een keurige uitremactie verovert hij een positie op Max Snoeck. Rookie Eric Janssen kan het tempo goed volgen en kijkt bij Ron Plekkinga of er voor hem wellicht wat te halen valt. Rudi zet zijn opmars voort, want slechts één ronde verder herhaalt hij zijn actie bij de Tarzanbocht en passeert Gerrit Liebrecht. Voor Mies van Grunsven is de vijfde ronde meteen de laatste, hij parkeert zijn #38 in de pitstraat: “De pookknop is afgebroken,” zo legt Mies uit. Vooraan het veld slaat Willem Vriend een gat naar Lex Peters, die op zijn beurt weer wegrijdt van de man op plaats drie: Jarno Iprenburg. Jarno, winnaar in Dijon, heeft in Zandvoort zijn dag niet. Daniël Sandifort maakt daar kundig gebruik van: zij aan zij razen ze over het rechte stuk maar bij de Tarzanbocht is het Daniël die de neus van zijn #39 voor heeft. Met de spannende actie zijn de kaarten op kop geschud: Willem aan de leiding, ruim voor Lex, die op zijn beurt een aardige voorsprong op Daniël heeft met Jarno op een eenzame vierder positie. Gelukkig is er achter hen een grote groep in constant duel, dicht bij elkaar: Max Boodie, Jan Frensch, Hans Wellink en Ronald Lenters, al is het meer Ronald naast Hans dan er achter. In de zevende ronde heeft Jan Max weten te verschalken en heeft Ronald een plek gevonden om langs Hans te komen. Hij kan er echter maar tot de Tarzanbocht van genieten, want met een bekeken uitremactie herovert Hans de positie. Ook de groep Max Snoeck – Ron Plekkinga – Eric Janssen is in gevecht.
Ronald Lenters en Hans Wellink wisselen per ronde van positie. Hans haalt Ronald bij de Tarzanbocht in, Ronald heroverd de positie op de recht van de baan. Het duel Max Snoeck – Ron – Eric wordt een duostrijd tussen de eerst genoemden als Eric in de Gerlach bocht spint en de aansluiting verliest. Vooraan het veld is het Daniël Sandifort die geduldig en kalm de voorsprong van Lex Peters aan het opsnoepen is. Van het grote gat is aan de finish niet veel meer over. Willem Vriend wint met acht seconden voorsprong op Lex, maar Daniël is tot op 0.3 seconden genaderd. Jarno Iprenburg wordt vierde voor Jan Frensch en Max Boodie die met de neusharen van zijn auto de vijfde plek pakt. Op slechts 0,1 seconden wordt Hans Wellink zesde die Ronald Lenters met 0,025 seconden naar plaats zeven verwijst. Is het altijd zo close in de Leyton House Westfield Cup? Jazeker! Het verschil tussen Gerard Rooks op plek 11 en Frank Hoekstra op plek 12 is een minieme 0,011 seconden! Willem Berendse heeft lekker gereden, zo zegt hij zelf: “Lekker gereden.” Gestart als dertiende tikte hij als 10e aan, maar het was geen race van strakke inhaalacties: “Frank (Hoekstra, red.) en Gerard (Rooks, red.) gingen er voor mijn neus af, dat was twee plaatsen winst. Mies spinde waardoor ik weer een plek won.” Ron Plekkinga is een tevreden man, hij begint de Westfield steeds beter onder de knie te krijgen: “Het ging beter dan in de kwalificatie,” zegt hij na de race, “De auto was daar erg onrustig, stuiterde enorm. Hans (Wellink, red.) heeft ernaar gekeken en gezien dat de schokdempers voor helemaal verkeerd stonden. Rechts stond helemaal open, links helemaal dicht. Voor de race heb ik dat aangepast en het is een enorme verbetering. Er is meer rust in de auto waardoor ik er meer vertrouwen in heb. Zo reed ik een 2:02 waar ik erg tevreden mee ben.” Ondanks een spin is ook Eric Janssen tevreden: “Heel erg leuk,” zegt hij, “een erg leuke sfeer ook op de paddock,” en het is veilig om te zeggen dat het Westfieldvirus Eric te pakken heeft want hij geeft al aan: “Ik ga proberen er in augustus ook bij te zijn.”
De weergoden zijn de Westfieldrijders gunstig gezind, hoewel dat er in eerste instantie niet op lijkt. Rond kwart voor één begint het te regen en gaat het er zelfs flink op. Maar dat is in de pauze van de Leyton House Westfield Cup. Hun tweede race van de dag staat pas om kwart over twee op het programma en tegen dat moment is de regen al drie kwartier gestopt. De baan droogt zelfs zover op dat er geen enkel probleem voor de rijders is. Het is Lex Peters die de kopstart neemt en als leider de eerste ronde ingaat. Frank Hoekstra glipt in de Tarzanbocht met een wieltje naast de baan, maar hij kan zijn weg vervolgen. Als het veld voor de eerste keer over start-finish is gekomen haalt Mies van Grunsven Max Snoeck in met een mooie actie in de Tarzanbocht. Rudi Standaert gaat wijd in diezelfde bocht waar Mies meteen gebruik van maakt om in één manoeuvre twee plaatsen te winnen. Het is onmogelijk om te zeggen wie er aan de leiding rijdt, want Lex en Willem jagen naast elkaar naar de Tarzanbocht toe. Achter hen kijkt Jarno Iprenburg of er een mogelijkheid is om Daniël Sandifort te verlossen van de derde positie. Frank Hoekstra plaatst een geslaagde aanval bij Willem Berendse, waarbij Willem wat snelheid verliest. Wederom slaat Mies weer toe en rukt opnieuw een plaats op. In de vierde ronde rijden Lex en Willem weer naast elkaar, maar bij het bereiken van de Tarzanbocht is het Lex die de neus voor heeft, hetgeen Willem niet zint. Daarom probeert hij het een ronde later om buitenom in de Tarzanbocht voorbij de #3 van Lex te komen. De actie lukt gedeeltelijk, hij komt ernaast. Zij aan zij rijden ze van de Tarzanbocht naar de Gerlachbocht en, nog steeds naast elkaar, de Hugenholtzbocht. Pas daar lukt het Lex om echt voor te blijven. Ron Plekkinga heeft een klein momentje bij het aanremmen van de Tarzanbocht waarbij hij een wieltje blokkeert. Het hindert hem echter niet. Bij het ingaan van de zesde ronde heeft Lex een klein gaatje kunnen slaan of wacht Willem op het juiste moment? Jan Frensch is inmiddels in duel met Jarno Iprenburg. Ze rijden zij aan zij over het rechte stuk, naast elkaar door de Tarzanbocht maar bij het uit accelereren heeft Jan de positie veroverd.
Willem was wijs om te wachten. Een klein foutje van Lex doet de #3 ANAC Carwash auto terugvallen naar de derde plek, zelfs nog achter Daniël Sandifort, maar al meteen bij de Tarzanbocht pakt Lex zijn revanche door Daniël weer in te halen. Hoewel de actie vooraan in het veld adembenemend is, zijn er overal duels te vinden. Hans Wellink, Jarno Iprenburg en Ronald Lenters bijvoorbeeld zijn ook in constant gevecht om positie. Nu Willem Vriend achter Lex Peters vandaan is voert hij het tempo op. Weliswaar is Lex weer langs Daniël gekomen, op het tempo van de regerend kampioen heeft hij vooralsnog geen antwoord. Achter Lex rijdt Daniël op de derde positie, voor Hans Wellink, Jan Frensch, Jarno Iprenburg en Ronald Lenters. Ook Jan Hup, Gerard Rooks en Willem Berendse strijden om positie. Vooral Jan Frensch is op oorlogspad. In de negende ronde weet hij Hans Wellink te verschalken en weet deze positie te behouden, zelfs met een, onbedoeld, wijde lijn door de Tarzanbocht. Jan Hup verremt zich met Frank Hoekstra op zijn hielen, Frank prikt de neus van zijn #7 meteen aan de binnenkant van de Tarzanbocht, maar hij heeft net onvoldoende snelheid om voorbij de #29 BA Motorsportauto te komen. Op kop heeft Willem Vriend een gat geslagen naar Lex Peters. Jan Frensch ligt voor Daniël Sandifort, maar de afstand is kleiner dan deze regels op papier. Ronald Lenters gaat wijd bij het ingaan van de Tarzanbocht en Jarno Iprenburg maakt meteen gebruik van de gelegenheid om op de uitnodiging te reageren. Alleen trekt Ronald de uitnodiging in en weet voor te blijven. Achter hen zijn er duels tussen Gerard Rooks en Willem Berendse en achter deze twee vechten Mies van Grunsven en Max Snoeck om positie. Het zijn de laatste schermutselingen van de race; Willem Vriend wint met een voorsprong van ruim vier seconden op Lex Peters. Een seconde achter de ANAC Carwashrijders tikt Daniël Sandifort aan, met diens teamgenoot Jan Frensch op slechts 0.073 seconden. Hans Wellink pakt de vijfde positie met Ronald Lenters op zijn hielen, het verschil is 0.635 seconden. Het veld in de Leyton House Westfield Cup is uitermate competitief; ook tussen Willem Berendse en Gerard Rooks is het verschil minder dan een seconde, evenals tussen Gerard en Gerrit Liebrecht. De afstand tussen Mies van Grunsven en John Pronk is ook al minder dan die ene tel en ook bij het duel tussen Max Snoeck en Ron Plekkinga is het verschil klein: 0.295 seconde. Jan Frensch is in ieder geval erg tevreden: “Fantastisch. Ik ben helemaal in mijn element,” zegt hij na de race, “Ik kon bij de kopgroep blijven en ik had zelfs Daniël even te pakken.” Gerard Rooks is ook positief: “Ik had een fenomenale start en zelfs even aansluiting bij de kop. Ik hoorde van de toprijders in ons veld dat zij de Hugenholtzbocht in de tweede versnelling nemen; dat probeerde ik ook en toen spinde ik,” zo besluit Gerard. Eric Janssen heeft het naar zijn zin. “Erg leuk,” zegt hij, “het gaat ook goed, ik heb weer mijn tijd verbeterd.”
Voor de derde race van de dag staat Willem Vriend weer op de eerste startplaats. Toch is het Lex Peters die de beste start heeft en de koppositie neemt. Ook Daniël Sandifort weet voorbij de #71 te komen. Voor Max Snoeck zit het er dan al op. “De eerste race was niet goed, de tweede wel tot de auto ging inhouden. Nu, voor de start van de derde race moest de auto aangeduwd worden om hem aan de praat te krijgen maar ik kwam niet ver. De dynamo en een sensor zijn overleden.” Zo kan Max vanuit de pitstraat zien hoe Willem Vriend een mooie uitremactie bij Daniël Sandifort onderneemt en de tweede plaats pakt. Gerard Rooks en Gerrit Liebrecht volgen het DNRT motto “We kunnen met elkaar door de bocht” wel heel erg letterlijk op: van de Tarzanbocht via de Gerlach bocht naar de Hugenholtzbocht rijden ze naast elkaar. In de vierde ronde weet Willem aansluiting te vinden bij de leidende Lex Peters om hem op het rechte stuk vanuit de slipstream in te halen in een succesvolle poging om de eerste plaats over te nemen. Achter hen heeft Jarno Iprenburg enige afstand tot het duellerende duo Daniël Sandifort – Ronald Lenters achter hem. Een ronde later heeft Jan Frensch zich ook gemeld in de strijd om de vierde positie en het lukt het Ronald in de Tarzanbocht in te halen. Verder op in het veld is het Jan Hup die zijn wielen blokkeert en wijd gaat.
In de zesde ronde ligt Willem Vriend aan de leiding met Lex Peters in dichte achtervolging. Jan Frensch weet in een adembenemende manoeuvre zowel Daniël Sandifort(P4) als Jarno Iprenburg (P3) in te halen, maar daarbij gaat hij te wijd de Tarzanbocht door waardoor Jarno en Daniël weer binnendoor kunnen met als nieuwe volgorde Daniël als derde voor Jarno en Jan. In de zevende ronde lukt het Lex om Willem met een nette uitremactie te verdrijven van de leidende positie. Het strijdende duo heeft inmiddels een aardig gat losgereden naar het duel om plaats 3. Gerard Rooks en Willem Berendse zijn al eerder vermeld met hun gevecht, nog steeds strijden ze om positie. Met nog twee ronden te gaan besluit Willem Vriend dat hij de kop weer wil overnemen. Beide MB Motorsport auto’s lenen zich voor slipstream gevechten. Willem laat Lex de lucht wegduwen en duikt vanuit de slipstream naast de #3 ANAC Carwash auto. Echter laat Lex zich niet zo makkelijk verschalken; de twee rijden naast elkaar door de Tarzanbocht maar bij de Gerlachbocht is het Lex die voorop blijft. Jan Frensch toont aan dat hij niet alleen snel kan rijden, maar ook slim kan sturen: Samen met Ronald Lenters nadert hij een Vrije Formule wagen die het tempo van de Westfields niet kan volgen. Handig positioneert Jan zich zo dat hij soepel voorbij de Formulewagen kan rijden, maar wel zo dat Ronald er, even, klem achter zit. Eindresultaat: Jan pakt de positie van Ronald af. Willem Vriend zag zijn poging om Lex in de negende ronde in te halen verijdeld worden; opgeven doet hij nog niet. In de tiende ronde poogt hij Lex uit te remmen voor de Tarzanbocht, maar ook deze poging strandt. Ronald weet echter revanche te nemen op Jan door hem weer in te halen. De set uitstekende races van nieuwkomer Eric Janssen krijgt helaas niet het best mogelijke einde: “Ik spinde in de Gerlachbocht en daarbij sloeg de motor af om niet meer aan te willen slaan. Jammer,” zegt Eric, “ik had al aardig wat auto’s ingehaald.”
Ook bij de finish van deze race is het resultaat “Blink and you miss it.” Lex Peters wint, maar zijn voorsprong op Willem Vriend is werkelijk minimaal. Op de streep is het verschil 0.054 seconden. Daniël Sandifort kon het tempo van het leidend duo niet volgen, maar reed wel een gat van zes seconden los naar Jarno Iprenburg die nipt vierde wordt voor Ronald Lenters (P5 op 0.210) en Jan Frensch (P6 op 0.240 van Ronald). Al een tijdje geen deelnemer waren de heren Willem Berendse en Frank Hoekstra. Willem schudt alleen zijn hoofd als hij de lijst met de raceuitslag krijgt. “Ik wil het niet weten,” zegt hij. Frank geeft toelichting: “Ik spinde bij het uitkomen van de Mastersbocht en Willem raakte de voorkant van mijn auto. Bij mij brak de spoorstang dus ik kon niet meer sturen. Erg jammer, vooral omdat Willem er niets aan kon doen.”
Met twee overwinningen en een tweede plaats lijkt de overal overwinning simpelweg in de handen van Willem Vriend te vallen, maar Lex Peters gaf nooit op en bleef op vijf punten van Willem steken. Willem wint dus, voor Lex op plek twee. Daniël Sandifort tikte drie maal als derde aan en grijpt deze positie ook in het overall dag klassement. Jan Frensch had prachtige gevechten en grijpt met één puntje verschil de vierde positie vóór Jarno Iprenburg. Ronald Lenters heeft laten zien dat hij een uitstekend coureur is en met meer ervaring voor de absolute topposities kan meestrijden. Hier in Zandvoort wordt hij zesde.
De strijd om de titel is en blijft spannend. Willem Vriend is nog steeds de leider, maar Lex Peter is maar 16 punten verwijderd. Jarno Iprenburg is derde voor Daniël Sandifort. De equipe Hayley Lazell – Hans Wellink heeft weliswaar evenveel punten als Daniël, maar hij heeft het beste resultaat achter zijn naam staan. Ronald Lenters is ook in de stand zesde.
Het volgende evenement in de, buitengewoon spannende, strijd om de titel in de Leyton House Westfield Cup is op zaterdag zes augustus tijdens het SuperRaceWeekend van de DNRT, wederom op Circuit Park Zandvoort.
