Ik grijp even terug naar de laatste alinea van mijn vorige verslag:
“Er lijkt geen enkel beletsel te zijn om races en evenementen te organiseren. Het systeem dat de
DNRT nu hier hanteert werkt uitstekend. De paddock is zo goed als leeg met alleen de mensen
aanwezig die daadwerkelijk noodzakelijk zijn voor het runnen van de auto’s. Op 12 mei staat de
volgende ontmoeting op het programma: het TT Circuit van Assen maar met een grote vraag over
hoe dat vorm zal krijgen? Op het moment van schrijven worden er proefevenementen gepland met
Eredivisie voetbalwedstrijden met een beperkt aantal toeschouwers en worden bezoekers
toegestaan in theater en casino. Als er 4.000 mensen bij de wedstrijd PSV – FC Groningen aanwezig
mogen zijn in, verdeeld over de 35.000 verwarmde en overdekte zitplaatsen, dan moet het toch geen
enkel probleem zijn om in Assen races te organiseren, zeker als het onder de vlag van de DNRT
gedaan wordt om de simpele reden dat daar niet voor het publiek georganiseerd wordt maar voor de
rijders. Komen er mensen kijken, dan is dat mooi; zo niet, dan is het ook goed.”
Inmiddels zijn we iets meer dan een maand verder en zijn er inderdaad versoepelingen die
doorgevoerd zijn. Echter kwamen deze versoepelingen net te laat voor het evenement in Assen. De
DNRT, die flexibiliteit als basis heeft en inventiviteit als tweede natuur, handelde snel en schakelde
door. Assen 12 mei werd Zandvoort 22 mei en zo geschiedde dat er eindelijk, na veel te lange tijd, er
een officiëel evenement gehouden kan worden, met officiële tijdwaarneming en uitslagen, punten,
trofeeën en bloemen. Koppel hieraan ook nog eens dat de aantrekkingskracht van de Van Wezel
Westfield Cup in het algemeen en de Westfield Cupracer in het bijzonder nog onveranderd aanwezig
is en dan staan er ineens 24 Westfields ongeduldig te wachten tot ze de baan op mogen. Onder hen
een nieuwkomer als Mark Simons in de #11, semi-nieuwkomers in Mark en Max van der Snel, die
samen al reden in de wedstrijdsimulatie op 4 april, maar nu beiden in een eigen Westfield aan de
start zullen verschijnen met Mark in de #51 en Max in de #62; maar ook een oudgedienden: Gerard
Rooks staat weer opgesteld met zijn trouwe #53. Maar hij was toch gestopt? “Nou, niet helemaal,”
legt Gerard uit, “Ik had mij vorig jaar tegen mijn familie laten ontvallen, ‘dit kon wel eens de laatste
race van opa zijn’, waaruit begrepen werd dat ik zou stoppen. Dat is toen een beetje uit de hand
gelopen met het eerbetoon en de bloemen waardoor ik eigenlijk wel moest stoppen. Ik had toen
bedacht dat ik samen met Max Snoeck trackdays zou gaan rijden, maar toen verkocht hij zijn auto
waardoor dat ook al niet doorging. Toen zei mijn vrouw Will tegen me, en zij is niet echt de grootste
autosportfan, ‘dan ga je toch weer in de cup rijden’ en zodoende ben ik hier.” Het is in ieder geval erg
leuk om Gerard weer terug te zien in de cup en een uitstekend bewijs hoe verslavend de Westfield is
en een dik compliment aan de gezellige sfeer bij de rijders.
En dan volgt er na zo’n inleiding het verslag van de tijdtraining. Echter misrekende ik me daarin. Niet
alleen had ik de reistijd (tegenwoordig vanuit Ulft en niet langer uit Wehl) met een kwartier verkeerd
ingeschat, ook dacht ik dat de kwalificatie om 10:30u zou beginnen, maar deze stond echt voor
10:00u op het tijdschema. Gelukkig zijn er nog de reacties van de rijders én het uitslagenblad. Een
voordeel voor uw verslaggever is wel dat de kwalificatie in de regen is verreden en hij dus niet op een
nat pitdak hoefde te staan. Sander Dullaart is in ieder geval tevreden. “Ik sleutel tegenwoordig zelf,”
legt hij uit, “Ik hoopte als eerste de baan op te gaan, maar Jonas was me voor zodat ik in zijn spray
reed. Ik was wel sneller dan hem, maar nadat ik me drie keer verremde in de Tarzanbocht en ik bij de
vierde keer door het grind ging, kon ik hem niet meer volgen. Maar, het ging goed en ik ga voor de
bekers!” voegt hij ambitieus toe. Gerard Rooks is nooit echt een liefhebber van natte sessies geweest
en zocht dus na een spin in de Kuhmobocht en twee snellere ronden de pits weer op. “Maar ik mocht
niet naar de paddock,” zegt hij, “er waren nog tien minuten te rijden. Pas na wat overleg met de
wedstrijdleiding ging het hek open.” Beter verging het Frank Hoekstra. Veel beter zelfs: hij klokte de
derde tijd. “Ondanks de regen vond ik veel grip,” zegt Frank, “ik voelde zelfs dat het nog sneller zou
kunnen, maar ik wilde geen risico nemen. De Hans Ernstbocht is wel glad bij het uitkomen.” De
erkend goed-regenrijder Hans Wellink ging minder lekker: “Ik had teveel remdruk aan de achterzijde,
daardoor heb ik ook een zandpad verkend. Ik miste wat vertrouwen en heb de sessie toen langzaam
weer opgebouwd, mijn laatste ronde is ook meteen mijn snelste ronde. Maar in de race komt het
goed.” Robbert Jansen had graag nog wat meer meters gemaakt: “Het is een korte sessie,” vindt hij,
“het ging redelijk. Het was zoeken naar de lijnen, in de laatste ronden ging het al beter. Jammer van
de code rood door de auto die in het Scheivlak in de grindbak stond.” Ralf Dennissen had geen goede
sessie: “Ik ben voorzichtig begonnen, maar de eerste keer dat ik aanzette kon ik de man bovenin de
Tarzanbocht een hand geven, bij de tweede keer gebruikte ik de escaperoad in de Hans Ernstbocht.”
Willem Vriend pakt de pole position en neemt het extra punt met genoegen in ontvangst. Jonas
Wintermans wordt tweede, voor Frank Hoekstra en Sander Dullaart. Lex Peters is vijfde, met Jan
Frensch op de zesde stek.
Tussen de kwalificatie en de race vallen er nog wel regendruppels, maar een echte volle bui is het
niet te noemen. Maar het is zeker niet zo dat er over een droge baan gesproken kan worden. 24
Westfields stellen zich op om van start te gaan; de enig aanwezige Vrije Formule auto van Henk van
der Spoel zal vanuit de pitstraat starten. Vanaf de eerste plek heeft Willem Vriend een redelijke start,
maar Jonas Wintermans is sneller weg en als Willem een wijdere lijn door de Tarzanbocht neemt,
dan is het duidelijk dat Jonas leidt. Ondanks de natte baan is iedereen veilig van start. Als het veld
weer over start-finish komt, leidt Jonas inderdaad, voor Willem en Frank Hoekstra. Sander Dullaart is
vierde. Jan Frensch probeert voorbij te komen aan Hans Wellink, maar die voelt zich als een vis in het
water. Helemaal achteraan rijdt Mies van Grunsven en op die plek begon hij niet. “Ik spinde in de
eerste ronde,” is de logische verklaring hiervoor. Het leidende viertal slaat al snel een klein gat naar
de rijder achter hen. Lex Peters leidt die groep, met Hans Wellink achter zich die in duel is met Jan
Frensch. Dan is er wat afstand naar Robert Andriessen. Boris Wintermans en Ralf Dennissen komen
zij aan zij naar de Tarzanbocht, maar slechts Boris komt er volgens planning door: Ralf moet via de
uitloopstrook. Ook Robbert Jansen gaat wijd en dient gebruik te maken van de escaperoad achter de
grindbak, een strook asfalt dat er ligt in verband met de Formule 1, maar ook in andere klassen erg
nuttig blijkt te zijn. Jonas blijft aan de leiding, ook omdat Sander Dullaart in duel is met Willem Vriend
en Frank Hoekstra die het tempo mooi kan volgen. Jan Frensch gaat wijd in de Tarzanbocht en
gebruikt de escaperoad, net als Nykle Meijer en Ralf Dennissen. Mies van Grunsven is weer
onderweg naar voren en passeert Michiel van Beuzekom. De vijfde ronde loopt, Jonas rijdt nog
steeds aan de leiding, maar achter hem strijden Sander Dullaart en Willem Vriend om plek twee.
Frank Hoekstra is vierde en ziet de mannen voor hem duelleren en hoopt op een foutje van één of
misschien wel beiden. Richard Heling komt de pits binnen gereden, evenals Robbert Jansen en John
Pronk. Dat levert natuurlijk de vraag op: “Waarom?” Als eerste vinden we Robbert Andriessen op de
paddock: “Ik dacht dat ik een drive-through straf gekregen had, maar dat was voor de auto voor me,
dat wist ik niet.” John Pronk had exact hetzelfde, maar hij weet meer: “Dat was voor Richard Heling,
die was in de opwarmronde gespind en had zijn plek weer ingenomen en dat mag niet. Maar ze (de
marshall van dienst, red.) lieten het zo onduidelijk zien,” voegt hij toe, “ze hielden het bord bijna
voor mijn auto.” Richard Heling was inderdaad degene die de penalty had moeten ondergaan, en wel
als enige. “Ik spinde in de opwarmronde, maar vond het verstandiger om niet meteen weer de baan
op te rijden maar het veiliger te doen. Alleen had ik toen achteraan moeten gaan staan.”
Het is halverwege de race en de spanning is nog onveranderd aanwezig. Jonas leidt nog, maar Willem
en Sander zijn nog vol in duel. Frank Hoekstra wacht op wat komen gaat. Hans Wellink probeert het
gat naar Frank dicht te rijden. Hierbij komt hij met zijn linker achterwiel net even in het gras terecht,
maar Hans houdt de auto onder controle. Mark van der Snel remt Roel Greijmans uit bij de
Tarzanbocht. Allard Trumpi en Mies van Grunsven zijn in duel verwikkeld. Nykle Meijer glibbert wat
in de natte omstandigheden, maar Luc Brandts glijdt mee en moet via de escaperoad terugkeren op
de baan. Jonas geniet van een mooie voorsprong als hij de zevende ronde ingaat. Achter hem rijden
Willem Vriend en Sander Dullaart zij aan zij, gevolgd door Frank Hoekstra. Maar Frank gaat wijd in de
Tarzanbocht, maar er lijkt geen aparte manoeuvre aan vooraf te zijn gegaan. Sterker nog, hij rijdt
richting de escaperoad, helemaal bovenin de Tarzanbocht, maar komt vervolgens niet verder. Hij
stapt uit en kijkt aan de achterzijde van de auto. Op dat moment komt Roel Greijmans over het
rechte stuk aanjagen, hij blokkeert zijn wielen bij het aanremmen en glijdt door. Hij komt in de
grindbak terecht en hoewel die de snelheid er goed uithaalt, gaat hij nog steeds in een rechte lijn
richting de auto van Frank. Net bij het einde van de grindbak, precies daar waar weer asfalt begint,
kan Roel wegsturen en net voor de #7 langs rijden. “De aandrijfas is kapot,” treurt Frank, want, “het
ging lekker. Ik kon de mensen voor me bijhouden, ik zag ze vechten en ik hoopte op een foutje van
hen.” Hoewel Roel aangeeft dat de grindbak de snelheid er voldoende uit haalde, vind de
wedstrijdleiding het toch verstandig om maar even een Code 60 situatie in te stellen, zodat de
marshalls de auto van Frank op een veilige plek kunnen parkeren. Dat zijn altijd van die momenten
waarop uw verslaggever even een tussenstand kan opschrijven, nu de auto’s op gepaste snelheid
rijden én niet in gevecht verwikkeld zijn: Jonas leidt, voor Sander Dullaart, Willem Vriend, Hans
Wellink, Lex Peters, Robert Andriessen, Jan Frensch, Boris Wintermans, Mark van der Snel, René de
Groot, Nykle Meijer, Allard Trumpi, Mies van Grunsven, Ralf Dennissen, Roel Greijmans en net dan
wordt de groene vlag weer gezwaaid.
Met Willem Vriend op zijn hielen verremt Sander Dullaart zich en volgt de escaperoad die hij via de
grindbak bereikt. Lex Peters neemt dezelfde escpaperoad, met het verschil dat hij niet in het grind
terecht is gekomen. Jan Frensch haalt Robert Andriessen in en Luc Brandts en Michiel van Beuzekom
zijn in duel. John Pronk remt Gerard Rooks in de Tarzanbocht uit. Het is ook meteen de laatste actie
van de race, want als Jonas Wintermans weer over start-finish komt, wordt hij als winnaar afgevlagd,
voor Willem Vriend, Sander Dullaart en Hans Wellink. Maar de uitslag komt niet meteen uit de
printer bij Ria rollen. Sterker nog, dit kost even tijd. De wedstrijdleiding constateerde een aantal
overtredingen tijdens de Code 60 situatie en die moeten eerst onderzocht worden. Als dat afgerond
is levert de tijdwaarneming de uitslag af bij het wedstrijdsecretariaat. En daar staan nogal wat
straffen in en die hebben weer gevolgen. Mark Simons (8 seconden), Gerard Rooks (10), John Pronk
(26), Roel Greijmans (28), Ralf Dennissen (26), Mies van Grunsven (24), Allard Trumpi (24), René de
Groot (32), Mark van der Snel (32), Boris Wintermans (8), Lex Peters (10) en Jonas Wintermans (12
seconden) kregen tijd bijgeteld. En dat betekend dat Jonas weliswaar als eerste over de finish kwam,
maar niet de winnaar is. Dat is nu Willem Vriend, voor Sander Dullaart en Hans Wellink. Door de straf
valt Jonas terug naar plek vier. Eén van de rescue-auto’s heeft de auto van Frank Hoekstra op sleep
meegenomen, maar er rijdt ook een platte vrachtwagen de baan op. Die brengt even later de auto
van Max van der Snel terug bij het team. “Ik heb de vangrail geraakt bij het uitkomen van het
Scheivlak,” legt Max uit, “ik ging links iets te ver op de curb en vervolgens rechts de vangrail in. Ik
hoop dat ik achter geen schade heb.” Zijn vader Mark bekijkt de gehavende rechtervoorzijde en ziet
kromme draagarmen. “Die rijdt niet meer vandaag,” zegt hij treurig, maar rekent buiten de spirit in
de Westfield Cup. RAEK Racing levert de draagarmen en de monteurs slaan aan het werk. Een spin,
een straf en uiteindelijk 18
e
, daarover kan Richard Heling maar één omschrijving geven:
“Waardeloos,” zo somt hij zijn race op. Ralf Dennissen was “onderweg naar de top 10, maar ik remde
op de racelijn en moest via de escaperoad bij de Tarzanbocht,” zo vertelt hij. Jonas Wintermans,
gesproken voor de Code 60 straffen bekend waren, was blij met zijn overwinning. “Ik wil graag al
mijn sponsoren bedanken en de monteurs die top werk geleverd hebben. Ik had een erg leuke race,
ik pakte Willem bij de start, daarna kon ik het gat open houden. Het was veel glibberen en glijden,
maar wel leuk.” Als troost voor de straf heeft hij in ieder geval wel het punt voor de snelste ronde.
Dan is het tijd voor de lunch, weer prima verzorgd door MDM Motorsport. De regen heeft inmiddels
afscheid genomen en als Ivan en Margo naar het pitcomplex lopen constateren ze dat het asfalt
gewoon droog is, met hier en daar nog wat natte plekken. Ze komen ook langs de auto van Frank
Hoekstra. Inmiddels bekend met de spirit van de cup, zijn ze toch een beetje verrast dat hij niet in de
auto zit, klaar voor de start van de tweede race. “Het blijkt niet de aandrijfas te zijn,” legt Frank uit,
“maar de versnellingsbak.” Nu zal het niet de eerste keer zijn dat er binnen een ééndagsevenement
van de Westfield Cup een versnellingsbak vervangen wordt, maar dan moet er wel één aanwezig zijn.
En dat is even niet het geval. Hans Wellink heeft zijn Westfield werkplaats redelijk dicht in de buurt,
maar alsnog te ver weg om er heen te rijden, een bak op te halen, terug te rijden en de bak te
vervangen. Daarvoor is er helaas te weinig tijd, waardoor er voor Frank niets anders rest dan de auto
opladen en naar huis gaan. Erg, erg jammer voor de sympathieke Fries die juist zo goed ging in race
1. De andere rijder die met hulp terugkwam in de paddock is Max van der Snel, maar hij kan gelukkig
wel beginnen. Met een koude wind die over het circuit speelt, gaat de tweede race van start.
Wederom heeft Willem Vriend vanaf de eerste positie niet de beste start. Ditmaal is het Sander
Dullaart die hem voorbij komt en zo de leiding pakt. Lex Peters en Hans Wellink gaan zij aan zij van de
Tarzanbocht naar de Gerlachbocht, alwaar het Lex is die voorop rijdt. Na één ronde leidt Sander, voor
Willem en Jonas Wintermans. Dan volgen Lex Peters en Jan Frensch. Mark van der Snel blokkeert zijn
wielen bij het aanremmen van de Tarzanbocht in een poging dichter bij Luc Brandts te komen. In de
derde ronde heeft Jonas het gaatje naar Willem helemaal gedicht en zet hij de viervoudig kampioen
onder druk. Robert Andriessen remt Hans Wellink uit, gaat alleen wijd waardoor ze zij aan zij richting
de Gerlachbocht gaan, daar is het Hans die als eerste naar de Hunserug jaagt. Ronde vier loopt.
Sander Dullaart leidt nog steeds. Achter hem rijden Willem Vriend en Jonas Wintermans zij aan zij
over het rechte stuk. Hans Wellink ligt nog voor op Robert Andriessen, maar diens maatje René de
Groot heeft zich nu bij het duo gemeld. Zij aan zij gaan ze door de Tarzanbocht waarbij het Robert en
René zijn die voor Hans naar de Gerlachbocht rijden. Eén ronde verder rijden ze weer naast elkaar
over het rechte stuk. Boris Wintermans remt Richard Heling uit in de Tarzanbocht, maar het wordt
makkelijk gemaakt want Richard rolt langzaam tot stilstand. Hij pakt de buitenlijn in de bocht en
parkeert de auto tenslotte op het laatste deel van de escaperoad. Een spin van Roel Greijmans én
een fikse spin van de Vrije Formule van Henk van der Spoel maakt duidelijk dat er iets mis is en al
snel zwaaien de marshalls met de gladheidvlag, omdat te zien is dat er een vloeistof op de baan ligt
met een spoor dat naar de auto van Richard leidt.
Uiteraard leidt dit ook tot gele vlaggen, om de rijders extra de attenderen op het mogelijke gevaar.
Daarnaast gaat er een sleepauto op pad om de gestrande auto van Richard weg te halen. Sander
Dullaart leidt nog, voor Willem Vriend en Jonas Wintermans die een inhaalmogelijkheid verhinderd
ziet door de gele vlaggen én de gladheid. Jan Frensch is uitstekend vierde, voor Lex Peters. Dan is er
een gaatje naar Robert Andriessen en René de Groot. Hans Wellink volgt, voor Allard Trumpi en
Nykle Meijer. De #21 van Richard wordt inmiddels weggesleept dus de auto en daarmee de gele
vlaggen zijn weg als Mies van Grunsven Michiel van Beuzekom uitremt in de Tarzanbocht. Jonas
heeft de tweede plaats stevig in handen, ook omdat Jan Frensch bij Willem Vriend aandringt voor
plek drie. Robert Andriessen is inmiddels bij René de Groot weggereden die op zijn beurt afstand
heeft genomen van Hans Wellink. Spannender is het tussen John Pronk, Mark van der Snel en Boris
Wintermans die naast elkaar over het rechte stuk richting de Tarzanbocht jagen. Als ze naar de
Gerlachbocht gaan is het Mark die voor ligt, voor John en Boris. In de negende ronde doet Jonas een
aanval op de leiding, bij het uitkomen van de Tarzanbocht weet Sander de koppositie te behouden.
Dan klinkt er luid piepen van banden en zien we nog net hoe Boris Wintermans dicht bij Ralf
Dennissen zit en de grindbak in spint. Een vermoeden van contact tussen de twee wordt door beiden
ontkracht. “Ik spinde op de olie van Richard,” legt Boris uit, “ik wilde Ralf buitenom inhalen en omdat
ik de auto van Richard bij de escaperoad had zien staan, dacht ik eigenlijk dat hij via die route daar
gekomen was, dus ik was niet verdacht op de olie waardoor ik van de baan gleed.” Dat doet Boris
dan meteen goed want hij staat tot zijn assen in de kiezelstenen. Hij staat zelfs zo diep vast dat zelfs
een reguliere sleepauto hem niet snel weer vlot kan trekken. Dit en het oliespoor noopt de
wedstrijdleiding ertoe om een Code Rood af te kondigen. De rijders vertragen en stellen zich op bij
start-finish. Terwijl de marshalls druk bezig zijn met het bestrijden van de gladheid, worden de rijders
geïnstrueerd en rijden ze langzaam terug naar de pits. Lang is Sander Dullaart uitermate tevreden
met zijn overwinning, tot de officiële uitslag binnenkomt en hij een tijdstraf heeft gekregen vanwege
een valse start. Deze tien seconden zetten hem terug naar de zevende plek. Maar toch: “Ik heb een
toprace gereden,” zegt hij, “Willem had een slechte start en was daarna in gevecht met Jonas en dat
hielp mij. Ik kon Willem voorblijven maar nadat Jonas aan Willem voorbij was gekomen, kon hij naar
mij rijden. Ik was blij met de overwinning tot de straf, maar ik heb bewezen dat ik snel ben en dat de
auto snel is; zeker omdat ik nu zelf sleutel, dan weet ik dat ik ook dat goed doe.” Lex Peters (4
e
) is
tevreden: “Helemaal goed,” zegt hij, “de start was super, ik heb fijn gereden. Ik heb een nieuw
differentieel onder de auto zitten op advies van Mies en dat helpt enorm. Het scheelt zeker een
seconde.” Robert Andriessen is minder enthousiast: “Ik heb de start verkloot,” zo verklaart hij, “dat
blijft een zwakke plek van me. Daarna waren de rondetijden goed, maar zat ik in het verkeerde
groepje.” Richard Heling is inmiddels al teleurgesteld naar huis vertrokken, maar Jan Stakenburg van
JS Motorsport, die de #21 van service voorziet, vermoedt iets tussen de motor en de versnellingsbak,
met als grootste verdachte het vliegwiel. “Wanneer je start klinkt het als een bingomolen, maar dan
met een startmotor die de tanden van het vliegwiel door elkaar husselt?” zo stel uw verslaggever
voor en Jan vindt het een treffende vergelijking. “Starten doet hij niet en in de versnelling is er geen
weerstand,” zo voegt Jan toe en bevestigd dat voor Richard het evenement erop zit. Jonas
Wintermans heeft mixed feelings. “Race één verloren door een straf, maar race twee gewonnen door
een straf. Bij de start kon ik al voorbij aan Hans Wellink. Ik had daarna een mooie strijd met Willem
en kon hem voorbij. Daarna een stevig gevecht met Sander,” vertelt hij. Mark Simons is nieuw. “Het
ging goed,” zegt hij, “een 2:01 gereden, voor het eerst in de Westfield en ik heb plezier gehad, in
ieder geval meer dan in race 1. Het doel is heel houden.” Jonas wint voor Willem Vriend en Jan
Frensch. Lex Peters is vierde voor Robert Andriessen en René de Groot.
Zonder de Vrije Formule van Henk van der Spoel, de Westfields van Frank Hoekstra en Richard Heling
maar met een vertraging van bijna twintig minuten gaan de 22 auto’s van start voor de derde en
laatste race van het evenement. Hij start als eerste en maakt daar volledig gebruik van door ook als
eerste de Tarzanbocht in te duiken: Jonas Wintermans leidt. Robert Andriessen heeft nog wat
huiswerk te doen want wederom heeft hij een slechte start. Het is zeker zijn zwakke punt te noemen,
want racetechnisch gaat hij erg goed door in de eerste ronde meteen al plaatsen goed te maken en
zo als vierde over het rechte stuk te rijden, achter leider Jonas Wintermans en het duo dat om plek
twee strijdt: Willem Vriend en de uitstekend gestarte Sander Dullaart. Boris Wintermans haalt John
Pronk in de eerste bocht in. In de derde ronde zien we Sander als leider voorbij komen, dit is wel
belangrijk om te melden omdat dit voor een langere tijd de laatste keer is dat dit zo duidelijk te zien
is. Jonas zit op zijn hielen. Willem Vriend wordt op plek drie aangevallen door Jan Frensch met Robert
Andriessen op plek vijf. Mark van der Snel en Ralf Dennissen zitten dicht bij elkaar en Max van der
Snel haalt Gerard Rooks in. De vierde ronde loopt. Jonas Wintermans en Sander Dullaart rijden zij aan
zij over het rechte stuk, Jonas aan de tribunekant, Sander aan de zijde van de pitmuur. Achter hen is
een gat maar dat weerhoudt Willem Vriend en Jan Frensch er niet van om op exact dezelfde manier
richting de Tarzanbocht te gaan. Onderweg naar de Gerlachbocht is de volgorde Sander – Jonas – Jan
– Willem, maar Robert Andriessen passeert de #71 nog voor ze goed en wel door die bocht zijn
gereden. Nykle Meijer heeft aansluiting gevonden bij Hans Wellink en kijkt bij de Tarzanbocht of hij
kan inhalen.
De vijfde ronde is ingegaan, ditmaal is het Sander aan de tribunekant en Jonas aan de pitkant, maar
wel weer naast elkaar. Dat kan ook anders, moeten de heren Andriessen, Vriend en Frensch denken
want zij gaan drie dik over het rechte stuk naar de Tarzanbocht: Robert aan de buitenkant, Willem in
het midden en Jan aan de binnenkant. Jonas leidt bij het uitkomen van de eerste bocht. Willem gaat
wijd en verliest zo terrein aan Jan en Robert. Mark van der Snel, Ralf Dennissen en Boris Wintermans
zitten dicht bij elkaar en Gerard Rooks en Robbert Jansen zijn in duel. Ronde zes is bijna een exacte
copie van ronde vijf: Jonas en Sander naast elkaar op kop, vervolgens een gat naar Robert, Willem en
Jan die ook naast elkaar rijden. Het verschil zit hem in de volgorde ná de Tarzanbocht: ditmaal leidt
Sander voor Jonas. Dan is het Robert, Willen en Jan. Nykle Meijer remt Hans Wellink uit en Mies van
Grunsven doet hetzelfde, alleen dan bij John Pronk. Het is een patroon aan het worden: de rijder die
als tweede rijdt, komt bij het verlaten van de Arie Luyendijkbocht uit de slipstream van de leider en
zo gaan de twee naar de Tarzanbocht. Sander leidt daar. Robert Andriessen en Willem Vriend strijden
om plek drie en hebben een klein beetje afstand genomen van Jan Frensch. Hans Wellink en Nykle
Meijer zitten nog steeds dicht bij elkaar: zij aan zij door de Tarzanbocht, Gerlachbocht en ook de
Hugenholtzbocht; pas daar is het Hans die als eerste richting de Hunserug gaat. De teller loopt door,
ronde 8 is begonnen en er is geen enkel teken dat het saai begint te worden. Sander Dullaart haalt
Jonas Wintermans weer in, ditmaal op het rechte stuk. René de Groot, Allard Trumpi en Lex Peters
zitten dicht bij elkaar. Luc Brandts remt Michiel van Beuzekom uit bij de Tarzanbocht, blokkeert zijn
wielen hierbij maar slaagt er toch in de positie te behouden.
In de negende ronde is het duel op kop nog in volle gang, maar Robert Andriessen is voorbij Willem
Vriend gekomen en rijdt nu op plek drie. Duels zijn er in de Westfield Cup overal: Allard Trumpi, Lex
Peters en René de Groot bijvoorbeeld; of Nykle Meijer en Hans Wellink, John Pronk en Mies van
Grunsven, Mark van der Snel en Boris Wintermans en ook tussen Michiel van Beuzekom en Luc
Brandts. Het is jammer dat er geen toeschouwers mogen zijn, zij zouden zich geen seconde vervelen.
Overal in het veld is er strijd. Vooraan neemt Sander Dullaart met een nieuwe actie op het rechte
stuk de koppositie weer over van Jonas Wintermans, maar ditmaal remt hij te laat, komt in het grind
terecht en verliest posities aan Robert Andriessen en Willem Vriend. Het strijdende duo Michiel van
Beuzekom en Luc Brandts heeft aansluiting gevonden bij Roel Greijmans en betrekt hem in het duel.
Met de alternatieve route van Sander is het op kop rustiger geworden: Jonas Wintermans leidt met
een gat naar Robert Andriessen. Dan volgen Willem Vriend en Sander Dullaart. Jan Frensch rijdt in
vrije lucht, voor Lex Peters. René de Groot remt Allard Trumpi uit bij de Tarzanbocht. Hans Wellink en
Nykle Meijer zijn nog steeds in gevecht, beiden enorm aan elkaar gewaagd. Het is bijna de laatste
actie van de race: Jonas Wintermans wint voor Robert Andriessen en Willem Vriend. Sander Dullaart
komt uiteindelijk 0.019 seconde tekort om Willem van plek drie te houden. Luc Brandts was in
gevecht, maar komt toch ruim achter Michiel van Beuzekom over de finish. Dat heeft een reden:
“Michiel nam de Mastersbocht net niet helemaal goed; ik zag een mogelijkheid om erlangs te gaan,
maar spinde in de bocht zonder naam,” vertelt Luc.
Voordat de winnaar van het evenement bekend gemaakt wordt, is het eerst tijd voor de
sponsorbingo. Normaal gesproken gebeurt dat bij de ledenvergadering aan het begin van het jaar,
maar aangezien die vanwege Corono uitgesteld, uitgesteld en uiteindelijk digitaal is geworden,
gebeurde dat niet. Daarom wordt deze vandaag gedaan; de uitslag zal te zijner tijd bekend gemaakt
worden, zodra duidelijk is onder welke namen de winnende sponsoren vernoemd willen gaan
worden. Duidelijk is al wel dat de nummerbord sponsor gelijk is gebleven, in 2020 is een tweejarige
deal gesloten met Jonas Wintermans. Waardoor we voor dit verslag meteen doorgaan naar de uitslag
van het evenement. Dat is met alle straffen en geschuif nog best wel spannend. Uiteindelijk is het
Jonas Wintermans die het evenement op zijn naam schrijft, drie punten voor Willem Vriend. Sander
Dullaart wordt derde met 103 punten, slechts één punt voor Robert Andriessen die ook weer een
punt voor Jan Frensch staat. Lex Peters maakt de top 6 vol. Door de afwezigheid van Ronald Lenters
is Willem Vriend nu de leider in het kampioenschap, 18 punten voor op de sterk rijdende Robert
Andriessen. Jonas Wintermans is derde, voor Jan Frensch, Lex Peters en René de Groot. Het volgende
evenement staat gepland voor 27 juni weer op cm.com Circuit Zandvoort, maar met Covid-19 blijft
dit natuurlijk altijd met enig voorbehoud.
[Verslag: Ivan Kok]
