De ultieme inhaalrace

27 mei 2024

Event 2 in de Van Wezel Westfield Cup 2024 werd een prooi voor Ronald Lenters, op de voet gevolgd door Willem Vriend. De Drive of the Day kwam echter van Sander Dullaart: vanaf de laatste (!) startplek knalde hij naar de winst in de tweede race van de dag.

Het blijft één van die mysteries van het racen: hoe mooi de baan er ook bij ligt, de grip is soms toch ver te zoeken. Zo ook op deze zonnige zaterdag in mei, mede mogelijk gemaakt door cupsponsoren ANAC Carwash en Witteveen Mobiliteitsgroep. “Het was stralend weer, heerlijke omstandigheden, maar toch heel glad”, aldus Dirk Bonenkamp, die net binnen de top tien kwalificeerde. “Ons baanrecord hier is een 1’52”3, maar daar kwamen we met geen mogelijkheid in de buurt.” In de kwalificatie bleef oud-kampioen Willem Vriend regerend kampioen Lenters uiteindelijk een tiende voor. Close racing, dat krijg je hoe dan ook in de Westfield Cup.

Race 1: De Groot meldt zich aan kop
Om een fraaie recovery drive te maken, moet je het natuurlijk wel eerst verknallen. Dat laatste deed kampioenschapskandidaat Sander Dullaart in race 1: “Bij een domme actie in de opwarmronde verloor ik mijn motorkap. De hele mikmak kwam me voorbij, maar ik ben wel op mijn eigen plek gestart. Dat mag niet en dus kreeg ik een drive-through.” Wat vervolgens resulteerde in een spannende strijd om de knikkers tussen Vriend, Lenters en René de Groot. René, die dit jaar de snelheid helemaal heeft gevonden, reed gedisciplineerd naar de kop, maar moest uiteindelijk toch met P5 genoegen nemen. Vriend en Lenters knokten tot aan de finishlijn, die Vriend met 0.9s voorsprong passeerde. Er was een mooie P3 voor Jan Frensch, die na langdurig blessureleed eindelijk weer racefit was.

Race 2: Dullaart haalt iedereen in
We meldden het al: race 2 stond in het teken van de inhaalrace van Sander Dullaart vanaf de laatste plek. Dullaart: “Echt alles ging goed in race 2. In de eerste bocht zat iedereen aan de buitenkant en kon ik binnendoor, hopsa, zo zes of zeven auto’s voorbij. Na ronde 1 lag ik al rond P10. Vervolgens bleef ik auto’s inhalen, en op een gegeven moment dacht: Hé, daar is de kopgroep. Nadat René de Groot er af ging en Jan Frensch meenam, schoof ik weer twee plekken door. Vervolgens heb ik Eric Sliphorst, Lex Peters, Willem en Ronald gepakt en dacht ik: Ik ga ‘m gewoon winnen!” En zo geschiedde. Lekker gewerkt, Dullaart!

Race 3: Lenters maakt het af
Regerend kampioen Lenters had genoeg gezien na die magistrale race van Dullaart: “We hebben wat zaken veranderd aan de set-up, om niet weer verrast te worden.” Na een slechte start kon hij het nu wel afmaken. “Ik heb rustig, getimed mijn inhaalmomenten gepakt. Ik kon een klein gaatje slaan, wat precies genoeg was om Willem, Lex en Sander niet te laten aanhaken. Vanaf halverwege de race tot aan de finish kon ik vooraan blijven.” En dat is best een unicum in de Wesftield Cup, want normaliter is het feest tot aan de meet. Lenters: “Ik moest uiterst geconcentreerd en volle bak rijden om ze voor te blijven. Eén klein foutje is in dit gezelschap al killing, dan word je geen eerste maar vierde.”

De afdronk met een biertje
En zo was het alweer tijd voor de gezamenlijke hap, een borrel, sterke verhalen en de bokalen. Met eervolle vermeldingen voor Jurriën van Dijk, met een zesde plek en Edwin Weesie, die met P7 zijn beste klassering ooit reed in z’n versgewrapte bolide. Debutant Peter Tunissen, die van de Driving Fun inderdaad, deed zijn bedrijfsnaam eer aan op P17: “Voor het eerst onder de 1’56 gereden, erg leuke gevechten gehad en zonder schade weer naar huis: dikke prima dus!”