Een herfstdag middenin de zomer, dat kan alleen in Zandvoort. 24 Westfield Cup coureurs reden op 5 juli maar liefst 4 races, eerst op ’n krukdroge, vervolgens een kletsnatte en daarna op een opdrogende baan.
Waarom Zandvoort speciaal is
De Westfields lijken gemaakt om te racen op Zandvoort, of misschien wel andersom. De combinatie wèrkt gewoon. De beperkte aerodynamica (lees: geen) van de auto past perfect bij het karakter van de het circuit. Door de vele slipstream mogelijkheden kan je bijna niet aan je rivalen ontsnappen, ook al ben je iets sneller. Dat maakt dat je altijd moet vechten voor elke plek.
In het nat komt daar nog ’n dimensie bij: Niemand weet waar de grip ligt en je hebt de andere coureurs nodig om die samen te vinden. Voor de echte raceliefhebber een buitenkans om zijn kwaliteiten te laten zien in vera(n)derlijke omstandigheden.
Kwalificatie
Pole position was er voor Willem Vriend, die Ronald en Sander op een aantal tienden voorbleef. Scherpe tijden reden ook John Pronk (P4) en nieuwkomers Jurriën van Dijk en Lennart Hiemstra. Francois Claeijs had na 2 jaar rijpauze geen moeite om zijn afgestofte cupracer op de 14de plek te zetten.
Race 1
Een droge race, de enige van de dag. Francois pakt een mooie P9, Peter Tunissen weet van P19 naar P6 te rijden. Het bleek een voorbode te zijn. In de voorhoede speelde zich een fair maar scherp gevecht af tussen Willem, Ronald en Sander, die elkaar vaak precies genoeg ruimte gaven—3 dik de Tarzan in was bijna elke ronde raak. Sander trok uiteindelijk aan het langste end.
Race 2
De wolken boven Zandvoort braken open: Geen droog lijntje te vinden. Regen wordt vaak de big equalizer genoemd: de rondetijden liggen dichterbij elkaar en daredevils en regenwormen komen bovendrijven. Regenworm van de dag was zonder twijfel Peter Tunissen. Op het derde event dat hij meereed in de cup won hij deze regenrace met overtuiging. Hij kon op veel complimenten rekenen van het publiek en de andere coureurs.
Race 3
Na een verlate start (er kwam een auto niet weg) en een herstart halverwege werd dit een inhaalrace die zich samenvat als ‘Pak Peter!’. Het was nog steeds nat en Peter had een slechte start. Sander was het eerst bij de Tarzan maar Peter pakte zijn P1 terug in de Gerlach toen Sander zich verslikte en met een paar wielen de kattenbak in stuurde. Het werd een strijd met verrassende snelle mannen die naar voren kwamen. De jonge Guus Heling pakte een hele mooie P3.
Race 4
De baan was hier droog en verderop nog nat en dus spectaculair om op te rijden! Routiniers Willem, Ronald en Lex Peters herclaimden hun plekje op de apenrots en grepen de eerste posities. Na Sander echter, die ook deze race op zijn naam schreef.
Clean sweep
Aan het eind van de dag was het Sander Dullaart die met zijn nummer 12 op het hoogste treedje stond: 3 x P1 en 1 x P2 was goed voor de dagwinst- vóor Peter Tunissen en Ronald Lenters. Een (bijna) clean sweep. De driver of the day was echter Peter, die met z’n regencape een indrukwekkend visitekaartje afgaf. Daar gaan we nog meer van horen.
Spectaculaire onboard montages van alle races zijn te vinden op youtube.com/@westfieldcup.
De volgende Westfield Cup races zijn op 18 september op het TT Circuit van Assen.
