Op zaterdag acht april dit jaar begon de Plusprint.be Westfield Cup aan het seizoen 2017. Leyton House werd opgevolgd door Plusprint.be. Dat eerste evenement werd in Zandvoort verreden met ANAC Carwash als eventsponsor en Sandifort id die het podium mogelijk maakte. De winst was voor Willem Vriend. De verdedigend kampioen deelde meteen de eerste klap uit. Op vrijdag 28 april en zaterdag de 29e streed de cup in Dijon. DrivingFun maakte dat mogelijk en de bekers kwamen dankzij easyWash. Toch was het ANAC Directeur Lex Peters die met de winst naar huis ging. Zaterdag 10 juni was de datum waarop de cup dankzij Ktwee het Circuit van Zandvoort weer aan deed waarbij DrivingFun de bekers leverde. Ook hier wint Willem Vriend. Op woensdag 5 juli rijdt de Cup in Assen. Recruittee en John Pronk Transport bekostigen respectievelijk het evenement en het podium. Hier begint de zegetocht van Ronald Lenters. Zowel in Assen als op zaterdag 5 augustus in Zandvoort is hij de beste. In Zandvoort dankzij easyWash en ANAC Carwash. Zaterdag 23 september is een gedenkwaardig evenement. Aan LIG Vastgoed en Hans Wellink Race Experience ligt het niet, die doen hun best om het evenement en podium mogelijk te maken. De disqualificatie van Willem Vriend laat een nare smaak na. Toch is er een winnaar en zijn naam is Ronald Lenters.
En zo komt ook donderdag 19 oktober op het Belgische circuit van Zolder. ODIN is de eventsponsor en Hans Wellink Race Experience is (wederom) de podiumsponsor. Het originele tijdschema spreekt over een vrije training, een tijd training en twee races. Maar de Rijdersvereniging start een lobby bij de DNRT om dit aan te passen. De lobby is succesvol want het schema wordt aangepast. De vrije training wordt ingeruild voor een extra race. Hierdoor worden ook de andere races van de dag iets verplaatst. Stond de laatste race in eerste instantie om 15:05u op het menu, nu is dat 16:30u geworden. Omdat er in Zolder zeer strenge geluidseisen gelden, geldt er tot 09:00u absolute motorstilte, in de pauze tussen 12:00u en 13:00u ook absolute motorstilte en is het vanaf 16:55u helemaal afgelopen. En daar zijn onze Belgische vrienden erg streng in.
Met de disqualificatie van Zandvoort in zijn broekzak leek het voor Willem Vriend over en sluiten voor het kampioenschap. Echter besloten de overige MB Motorsport rijders (Rainer von Klier, Ronald Lenters, Lex Peters en Twan van der Wouw) na onderling beraad de door hen behaalde punten voor het kampioenschap van dit specifieke evenement in te leveren. Hierdoor veranderde er in de stand van het kampioenschap niets. Willem bleef aan de leiding met 414 punten kort gevolgd door Ronald Lenters met 410 punten en Lex Peters op plek drie met 400. Ook Jan Frensch heeft op plek vier met 388 punten nog kansen en Eric Janssen is met plek vijf en 385 punten niet geheel kansloos.
Jan Hup is weer van de partij, maar niet met zijn trouwe #29. “Mijn auto heeft schade opgelopen bij de Against Cancer dag, maar aangezien Eric Houtman op vakantie is mocht ik zijn auto lenen.” Helaas voor hem is er geen vrije training om aan de auto te wennen. Om het voor uw verslaggever wat lastiger te maken zijn beide ANAC auto’s van de partij. Lex Peters rijdt in zijn eigen #3, Daniël Sandifort is in de #25 gestapt. Het is Willem Vriend die als eerste de sessie ingaat, kort erop gevolgd door Ronald Lenters. Willem Berendse rijdt echter nogal langzaam, zeker uit de Bianchibocht. Daar is een reden voor: “Ik heb nieuwe remblokken,” zo vertelt hij, “daarom wilde ik niet in het veld zitten zodat ik ze rustig in kon remmen.” Hans Wellink heeft sinds de vorige race een goed functionerende #43 Westfield en het is te merken, hij is weer ouderwets op stoom. In de Bianchibocht passeert hij Daniël Sandifort. Het is duidelijk dat Daniël nog even in zijn ritme moet komen, zijn laatste race was in Assen in juli, drie maanden niet in de auto en dan op een baan die minder vertrouwd is dan Zandvoort; het valt niet mee. Zo kan Lex Peters hem via de slipstream inhalen als Daniël een slechtere exit uit de Bianchibocht heeft. Jan Hup maakt een korte pitstop om ‘zijn’ auto te optimaliseren. Eric Janssen haalt Daniël Sandifort in bij het uitkomen van de Bianchibocht, hier is voor Daniël nog winst te vinden. Jan Hup heeft een kort momentje bij het aanremmen van de Earstebocht, de originele naam die verzonnen is voor de eerste bocht. Hij gaat wijd en daardoor kan Willem Vriend binnendoor glippen. Lex Peters blokkeert zijn wielen bij het aanremmen van diezelfde bocht en gaat ook wijd, maar bij hem blijft het beperkt tot wat extra meters. Daniël Sandifort en Ronald Lenters bezoeken de pitstraat kortstondig en gaan weer de baan op. Voor Daniël met wat overlast van de Peugeot 206 GTI cup die zich bij het einde van de pitstraat aan het opstellen is voor hun eigen tijdtraining. Eric Janssen heeft last van een beetje overstuur bij de exit van de Earstebocht. Michiel van Beuzekom is belangrijk voor het eindresultaat van de sessie, hij spint namelijk bij het uitkomen van de Earstebocht. “Ik probeerde Frank Hoekstra bij te houden,” zo legt hij uit, “en dat was sneller dan ik ooit door die bocht ben gegaan. Ik verloor de auto en daarbij sloeg hij af. Hij wilde alleen niet meer starten.” Door de dubbele gele vlag in deze zone van de baan is het voor de overige rijders niet meer mogelijk een snellere ronde neer te zetten. Er wordt een rescueauto op pad gestuurd om de onfortuinlijke Michiel en zijn auto weg te slepen. Dat gaat niet geheel soepel want de sleepkabel van de rescueauto schiet los waardoor de marshall ten tweeden male moet uitstappen om de kabel te monteren. Ditmaal lukt het wel om de auto van Michiel aan te slepen. Hij laat de koppeling opkomen en de #11 slaat weer aan waardoor hij op eigen kracht de baan kan verlaten. Maar hij is niet de enige die de hulp van een sleepauto nodig heeft: ook Eric Janssen moet de diensten inschakelen en hij mag de hele route naar de paddock er achter blijven hangen.
Hoe ging de sessie van Frank Hoekstra (13e)? “Het ging wel,” zegt hij, “het was wel glad, dat was wennen.” Jan Hup (16e) is minder positief: “Kwalitatief Uitermate Teleurstellend,” zo beoordeelt hij zijn sessie, “De rembalans stond teveel naar achteren, waardoor hij linksachter blokkeerde en dat leidde ertoe dat ik drie keer gespind ben. Rolf (van BA Motorsport, red.) is inmiddels de remmen aan het ontluchten en de rembalans aan het verstellen. Jammer dat er geen vrije training was, daar hadden we dit kunnen ontdekken en oplossen.” De problemen van Jan Hup zijn nog op te lossen, maar bij Eric Janssen (10e) loopt het minder soepel. “Ik had een paar keer dat ik misschakelde,” zegt Eric tegen zijn preparateur Hans Wellink, “Misschien dat ik de motor overtoerd heb?” “Dat weten we zo,” zegt Hans en hij koppelt de laptop aan de auto. Samen met uw verslaggever kijkt Eric mee als de data uitgelezen is. “De toerenbegrenzer ligt op 7200 toeren,” legt Hans uit. Op het scherm van de laptop staat een maximum bereikt toerental van 8100. “Oeps,” constateert Eric correct. Hans Wellink en zijn team hebben vaker wonderen verricht om een rijder (en eventueel zelfs rijderS) weer de baan op de krijgen, maar in dit geval, zonder een reservemotor, staan zelfs zij machteloos. Erg jammer voor Eric die iedere keer helemaal vanuit Barcelona naar het noorden reist om met de Plusprint.be Westfield Cup in actie te komen. Willem Vriend heeft na zijn disqualificatie in Zandvoort besloten om achteraan te starten. Dit hield hem niet tegen om de snelste ronde in de kwalificatie neer te zetten. Dat puntje steekt hij in zijn brandvrije broekzak. “Het ging wel goed,” zegt hij met een goed gevoel voor understatement want hij was maar liefst 1,1 seconde sneller dan de nummer 2, Lex Peters. “En dan te bedenken dat ik in mijn snelste ronde met twee wielen op het gras kwam,” voegt Willem nog toe. Dat achteraan starten levert nog enige discussie op met Ria Waterreus van de DNRT. Zij ziet het niet zitten om een snelle rijder helemaal achteraan te zetten en zet Willem op de startopstelling gewoon vooraan. Danny Lammers is derde met Yves Deplus op plek vier. Jan Frensch greep de vijfde stek voor Hans Wellink. John Hoogland (9e) heeft gemengde gevoelens: “Ik was in eerste instantie niet tevreden want ik had veel last van overstuur. Achteraf bleek ik een lekke band te hebben wat het overstuur verklaarde waardoor ik uiteindelijk, met de lekke band meegerekend, toch tevreden ben.” Voor Eric Janssen lonkt hoop: “Willem Berendse bood aan dat ik de laatste race in zijn auto kan rijden. Dat is heel erg aardig en onbaatzuchtig van Willem.” Maar, de sessie van de Peugeot 206 GTI Cup loopt al uit door een code rood en ook bij de Porsches is oponthoud. “Ik hoop alleen dat er dan wel een derde race zal zijn,” zegt Eric.
Zonder Eric Janssen staat het veld klaar voor de start. Willem Vriend heeft overleg gepleegd met de marshalls van de startopstelling en staat achteraan. Hierdoor heeft Danny Lammers vrij zicht naar de eerste bocht, Lex Peters staat immers schuin voor hem. Danny maakt vol gebruikt van deze mogelijkheid en pakt de kopstart, voor Lex. Achter in het veld passeert Willem Vriend bij het inrijden van de Earstebocht al meteen drie collega Westfields. Als het veld onderweg is naar de ‘Kleine Chicane’ is het Danny die leidt voor Lex en Yves Deplus. Na één ronde leidt Mark Jobst ineens, voor Lex en Yves waarbij diens #47 de motorkap mist. “Ik ben de motorkap verloren bij de chicane toen ik contact had met een ANAC auto, waarschijnlijk Daniël, waar ik achterop gereden ben,” zo legt Yves uit. Willem Vriend passeert Frank Hoekstra in zijn tocht naar de voorkant van het veld. Iets dat Ronald Lenters niet meer kan doen, hij komt langzaam de pitstraat binnen gereden, “De versnellingsbak is overleden,” zo verklaart hij, “ik had een goede start, maar ik reed langs de pitmuur, schakelde van vier naar drie en de bak overleed. MB gaat die nu vervangen,” zo besluit Ronald. In de derde ronde ligt Lex aan kop, voor Mark Jobst en Hans Wellink. Yves Deplus komt niet tot de Earstebocht, hij komt tegen de linkermuur van het rechte stuk tot stilstand. “Bij de aanrijding is ook de linker stuurstang beschadigd,” zegt hij, “die brak op het rechte stuk waardoor ik zijdelings de muur in ging. Niets hielp meer en ik had de muur nodig om tot stilstand te komen.” Gelukkig heeft Yves zelf niets, maar zijn auto heeft dermate veel schade én staat op een erg vervelende plek waardoor er een code 60 wordt afgekondigd. Zo kan het veld tot rust komen en kunnen de marshalls op een veilige wijze de #47 verwijderen. Lex leidt nu voor Danny Lammers, Jan Frensch, Daniël Sandifort, Willem Vriend (!), John Hoogland, John Pronk, Luc Brandts (die ook achteraan moest starten door problemen in de training), Frank Hoekstra, Jan Hup, Willem Berendse, Hans Wellink, Patrick Boxem, Michiel van Beuzekom en Mark Jobst. Mark legt uit waarom hij ineens achteraan rijdt: “Ik was in gevecht met Hans Wellink, ik voelde in de Bianchibocht een knal en raakte van de baan. Daarna remde de auto slecht, er is misschien een remklauw stuk.” Hans Wellink bevestigt dat er tussen hem en Mark contact geweest is.
Het kost de marshalls tot de zesde ronde voordat ze de manke auto van Yves van het rechte stuk hebben kunnen halen. Willem Vriend is erg wakker als de groene vlag gezwaaid wordt; hij passeert Daniël Sandifort én remt Jan Frensch uit bij de Earstebocht om zo de derde positie over te nemen. Eén ronde later leidt Lex Peters met een comfortabele voorsprong op Jan Frensch met Daniël als derde. Waar zijn Willem Vriend en Danny Lammers gebleven? Danny legt uit, “Ik zag Willem eraan komen toen ik de Ziekenhuisbocht naderde. Ik zag ook dat daar olie lag. Ik hield links maar Willem ging er toch langs. Door de olie gleed hij tegen me aan.” Na de race biedt Willem zijn verontschuldigingen aan bij Danny die deze uiteraard accepteert. John Hoogland rijdt op de vierde plek. Hans Wellink en Patrick Boxem rijden zij aan zij naar de Earstebocht. Willem Vriend is opnieuw onderweg naar voren, het momentje met Danny zorgde slechts voor een kortstondig oponthoud. Al snel is hij John Hoogland weer voorbij en gaat hij op pad naar Daniël. Danny Lammers heeft hetzelfde idee als Willem, ook hij wil weer naar voren. Hij passeert John Pronk bij het ingaan van de Bianchibocht, maar komt te wijd uit. Met veel overstuur glijdt hij het grind in en het is slechts dankzij zijn stuurmanskunsten dat hij de auto onder controle houdt. De stofwolk blijft nog even hangen. In de tiende ronde is Willem Vriend voorbij aan Daniël Sandifort, stormen John Pronk en Danny Lammers naast elkaar naar de Earstebocht en is het voor Mark Jobst afgelopen want hij parkeert zijn #75 in de pitbox om RAEK Racing zoveel mogelijk tijd te geven om de auto te repareren en klaar te krijgen voor de tweede race. Ook Jan Frensch is niet bestand tegen de aanvallen van Willem Vriend, hij moet in de regerend kampioen zijn meerdere erkennen en genoegen nemen met de derde plek. Luc Brandts wordt door Danny Lammers uitgeremd voor de eerste bocht en Hans Wellink is in gevecht met Jan Hup. Jan heeft bij het uitkomen van de Earstebocht enig overstuur, maar hij houdt de auto onder controle. Voor Frank Hoekstra zit de race er al op, hij komt de pits binnen en rijdt meteen door naar de paddock. “Het is hetzelfde probleem als de vorige keer,” zegt hij na inspectie van zijn auto, “de bout van de fusee is kapot, gewoon afgebroken. De fusee is ook niet helemaal recht waardoor de bout onder spanning komt te staan. Daarnaast is ook de oliepeilstok eruit geknald,” zo voegt hij nog toe.
Daniël Sandifort ligt lang op een gemakkelijke vierde plaats, maar bij het vallen van de finishvlag komt hij niet na winnaar Lex Peters, tweede man Willem Vriend en derde rijder Jan Frensch over het rechte stuk. “Ik had een wereldstart,” zegt Daniël over zijn race, “In de Ziekenhuisbocht lag ik zelfs eerste, maar ik verremde me. Helaas knapte net voor het einde de koppelingskabel. Ik had de auto in de versnelling kunnen zetten, maar ik moet ook nog een keer tot stilstand komen, dus liet ik hem maar uitrollen. Jammer, maar ik ben niet ontevreden.” Lex Peters won, maar is juist niet tevreden, “Ik kreeg de auto niet snel genoeg geschakeld,” zo zegt hij. Danny Lammers werd vijfde achter John Hoogland die uit alle problemen was gebleven. Voor Danny was het een avontuur. “De auto startte niet toen ik op de startopstelling stond, maar gelukkig kon die aangeduwd worden. Daarna ging de auto erg goed. Jammer van het momentje met Willem Vriend, nu start ik als vijfde, er had meer in gezeten.” Na de tijdtraining was Luc Brandts niet blij, “Rommelig,” zo omschreef hij zijn sessie, maar na de finish van de eerste race is hij helemaal blij. “Tja, als iedereen uitvalt,” zo bagatelliseert hij zijn prestatie om de auto naar plek zes te rijden, “helemaal goed. Ik heb lekker gereden maar de auto danst een beetje,” zo overhandigt hij de monteurs van Hans Wellink Race Experience zijn bevindingen. Ook Mark Jobst heeft gemengde gevoelens, in tegenstelling tot zijn RAEK teamgenoot John Hoogland, gaat het bij hem over de race. “Veel gedoe,” zo constateerde hij onderweg, “Ik ben als achtste gestart, maar lag zelfs even eerste, dat was kicken! Bij de eerste chicane zag ik Ronald Lenters, Lex Peters en Daniël Sandifort de grindbak ingaan. Yves Deplus reed voor me, maar ik kon hem voorbij. Ik zag dat er een oliespoor lag en hoe Daniël daar overheen reed waardoor ik hem voorbij kon. Daarna kwam ik zelf op de olie en kon Daniël me weer inhalen. Uitvallen is niet leuk, maar aan de leiding rijden is wel gaaf,” zo geeft hij zijn verslag van de gebeurtenissen.
Patrick Boxem had met zijn BA Motorsport ook genoeg te doen. Niet alleen “spinde ik in de eerste ronde waardoor ik een inhaalrace moest rijden,” zegt Patrick, maar hij vult ook aan, “alleen werd de auto te warm als ik in de buurt van een ander kwam. Hopelijk dat onze verandering gaat werken.” Dat was zijn eigen auto, maar BA Motorsport doet meer, “MB monteert een versnellingsbak van ons in de auto van Ronald Lenters, we hebben RAEK Racing geholpen zodat Mark Jobst weer kan rijden en we hebben ook Danny Lammers kunnen assisteren.” Zijn teamgenoot Jan Hup was na de tijdtraining nog ontevreden, maar inmiddels “gaat het een stuk beter,” aldus Jan, “van de laatste plaats ben ik naar plek negen gereden. Leuk gereden, leuk geracet en ik heb kunnen knokken. Het is nog niet optimaal, straks gaan we harder.”
Met dat straks bedoelt Jan de tweede race. Die gaat geen vijfentwintig minuten duren zoals origineel gepland, maar slechts twintig omdat er in diverse andere klassen veel tijd verloren is met gestrande auto’s waarvan het verwijderen van de baan nogal wat tijd kostte. Dat uitstel speelde echter ook weer teams in de kaart want het gaf hen extra reparatietijd. Tijd die goed gebruikt is. De auto van Yves Deplus staat weer klaar, helemaal gerepareerd. Datzelfde geldt voor de auto’s van Ronald Lenters, Mark Jobst, Daniël Sandifort en Frank Hoekstra waardoor er een bijna compleet veld is. Eric Janssen staat zich op het pitdak te verbijten en te hopen dat de vertraging op het schema niet doorzet. Vanaf de tweede startplaats is het Willem Vriend die de kopstart heeft. Lex Peters, Jan Frensch en Danny Lammers volgen hem. Willem zet meteen een tempo neer waar niemand een antwoord op heeft. Lex Peters kan het enigszins volgen, maar terwijl hij wegrijdt van de mensen achter hem ziet hij Willem ronde na ronde verder uit het zicht verdwijnen. Danny Lammers houdt de derde plaats voor Jan Frensch. Jan Hup gaat iets wijd in de Earstebocht waardoor Luc Brandts naast hem kan komen. Samen sprinten ze naar de Kanaalbocht alwaar Jan de neus voor heeft. Een ronde verder is Luc in het groepje Jan Hup, John Pronk, Patrick Boxem teruggevallen tot de laatste positie. Hans Wellink haalt Jan Frensch in om zo de vierde plek te veroveren. Ronald Lenters is met een verse versnellingsbak onderweg in een inhaalrace, in de vierde ronde haalt hij Patrick Boxem uit de slipstream in, onderweg naar de Kleine Chicane. Op kop is het simpel en doeltreffend: Willem Vriend rijdt eenzaam en alleen zijn ronden, maar wel op kop. De gevechten zitten meer achter in het veld. Bij Ronald Lenters bijvoorbeeld; hij remt John Pronk uit bij de Earstebocht en Daniël Sandifort en Mark Jobst zijn in duel gewikkeld. Het kostte Hans Wellink wat moeite, maar in de zesde ronde is het hem gelukt om langs Danny Lammers te komen en zo naar plek drie te gaan.
Luc Brandts en Daniël Sandifort hebben het niet ingestudeerd, maar doen toch ongeveer hetzelfde; beiden schieten door bij de Earstebocht, helemaal aan de buitenkant langs de pitmuur en richting de grindbak die ze beiden wel makkelijk missen. De reden van Luc noopt hem ertoe zijn auto de pits in te rijden en meteen door te sturen naar de paddock. “De remmen zijn op,” zegt hij. Voor Hans Wellink is de derde plaats nog geen zekerheidje, Danny Lammers blijft de druk erop houden: Hans komt met overstuur uit de Earstebocht, alles op zoek naar snelheid om de #52 voor te blijven. Ook Jan Hup komt driftend door die bocht. Hans krijgt uiteindelijk wel wat lucht want Jan Frensch begint inmiddels aan te dringen bij Danny en de twee raken in een fel, doch fair, gevecht. Michiel van Beuzekom kan dit vanuit de pits bekijken, voor hem zit de race erop. “Nadat ik gespind ben, ben ik gestopt; ik vermoed dat ik schade aan mijn koelsysteem heb.” Jan Frensch probeert om buitenom bij Danny Lammers te komen, maar die geeft zich niet zo makkelijk gewonnen. Ook Patrick Boxem en John Pronk zijn in duel. Willem Vriend wint verdiend en met een duidelijke voorsprong van maar liefst vijf seconden op Lex Peters. Hans Wellink wordt derde maar de grootste vraag is: wie wordt er vierde? Danny Lammers of toch Jan Frensch? Het is uiteindelijk, met een voorsprong van slechts 0.2 seconden, Danny die vierde wordt, voor Jan. “Maar hij heeft er wel voor moeten werken,” grijnst Danny, “Hans kon ik niet meer hebben, maar ik heb het Jan knap lastig gemaakt.” Ronald Lenters ziet zijn inhaalrace eindigen op de zesde plek.
Hans Wellink is tevreden, maar niet helemaal gerust. “Mooie race,” zo constateert hij, “ik kwam in de chicane best wel hoog in de lucht. Alleen komt er nu geluid uit de versnellingsbak. Net alsof er geen olie meer in zit.” Jan Hup ging redelijk, “Ik had een goede start maar maakte een remfoutje en ging door het grind. Later spinde ik bij de Ziekenhuisbocht. Ik heb wel lekker gereden, het is alleen jammer van de foutjes. Je wordt dan toch iets te gretig.” Frank Hoekstra zag ditmaal het zwart/wit geblokt. “Voor het eerst de finish gehaald,” zegt hij maar hij deelt iets met Patrick Boxem: “als ik achter een andere auto rijd wordt mijn motor te heet.” Daniël Sandifort zag de finishvlag niet, hij kwam in de laatste ronde binnen met een bekend klinkend probleem: “Mijn remmen waren op,” herhaalt hij wat Luc Brandts eerder al zei. Jan Frensch heeft meer te melden dan in de vorige race: “Ik had een leuk gevecht met Danny. Lex en Willem kon ik niet bijhouden. Mijn motor wordt weer te warm, dan gaat hij inhouden. Helaas is het dan ook lastig om hem opnieuw te koelen.” Yves Deplus had een goede race, “En mooie gevechten met Mark Jobst en Willem Berendse. Ik heb de race uitgereden zonder schade, dus dat is top.” Het vermoeden van Michiel van Beuzekom dat hij een probleem met zijn koeling heeft blijkt te kloppen; Steven, de monteur van Hans Wellink Race Experience heeft het thermostaathuis gekit, waardoor Michiel weer kan rijden. Bij teambaas Hans Wellink is er een scheur in het versnellingsbakhuis geconstateerd, waardoor er versnellingsbakolie ontsnapte. Bijvullen bleek al voldoende om de problemen op te lossen. Eric Janssen heeft goed nieuws te melden. Alles is met Ria Waterreus geregeld en hij kan in de #64 van Willem Berendse starten in de derde race. “Super aardig van hem,” zegt Eric, “ik start wel helemaal achteraan. Ik hoop alleen dat er een derde race zal zijn.”
De woorden van Eric zijn goed gekozen. Aan het einde van de tweede race ziet het er nog zeer rooskleurig uit. Weliswaar is er ten opzichte van het originele schema flink veel tijd verloren, maar de organisatie reageerde hierop door na de eerste races per klasse, elke race met vijf minuten in te korten, waardoor er langzaam tijd terug gewonnen werd. Alleen… de Plusprint.be Westfield Cup mensen staan op hun plekje op de paddock hun ding te doen als ze van de baan een grote klap horen. Zij die zich snel genoeg naar het geluid richten zien een Peugeot 205 GTI rond tollen en op het dak terecht komen. Gelukkig ziet iedereen de rijder na korte tijd uit de auto kruipen, ongedeerd. Het leidt er wel toe dat niet alleen het baanvak bezaaid is met onderdelen van de Leeuw; ook de bandenstapel is beschadigd en moet gerepareerd worden. Dit kost tijd, veel tijd. Maar, een blik op de klok leert dat als er gestart kan worden, iedere klasse nog zeker vijftien minuten kan rijden. Dat doet de Porscheklasse dan ook. Alleen is er ook bij hen, na slechts één ronde rijden, een code rood. Dit kost ook weer tijd. Er wordt door veel mensen in de Westfield Cup nerveus naar de klok gekeken, wetende hoe onverbiddelijk de Belgen zijn als het op geluid en tijd aankomt. De Porsches rijden hun race. De gecombineerde ToerKlasse/Squadra Italia/SportKlasse rijdt hun race, al wordt deze al ingekort. Zo kunnen de Westfields alsnog op pad gaan, maar voor hoelang? De timer op het rechte stuk geeft vijftien minuten aan. De polshorloges geven aan dat het inmiddels 16:45u is. Het gaat er zeer om spannen. De auto’s van Daniël Sandifort, Luc Brandts en Michiel van Beuzekom zijn weer gerepareerd en alle rijders staan klaar. Helemaal achteraan staat Eric Janssen in de auto van Willem Berendse.
Willem Vriend heeft de kopstart, maar Lex Peters heeft wederom problemen om de auto in de juiste versnelling te krijgen en hij verliest in korte tijd veel plaatsen, hij komt zelfs achter Daniël Sandifort terecht. “Hij schakelde voor geen meter,” zegt Lex, “hij wilde niet in zijn twee, niet in zijn drie.” Willem leidt voor Hans Wellink en Danny Lammers. Hoewel, vóór Hans Wellink? Daar heeft Hans toch echt andere ideeën over. Na de eerste ronde is hij het namelijk die op kop rijdt, voor Willem Vriend en Ronald Lenters. Danny Lammer is in gevecht met Mark Jobst. Hij heeft een betere exit vanuit de Jacky Ickx Chicane om zo voorbij Mark te komen op het rechte stuk. We zien Eric Janssen en Frank Hoekstra langzaam de Bianchibocht uitrijden. “Ik probeerde binnendoor te gaan bij de Bianchibocht,” zegt Frank, “ik dacht dat hij voldoende ruimte liet, maar dat was niet zo. Mijn fout want hij reed nog voor. Ik raakte zijn rechterachterwiel met mijn linkervoorwiel.” Eric Janssen beaamt het. “Frank duwde me daarmee rond en spinde zelf ook. Erg vervelend omdat het met de auto van Willem Berendse gebeurde. Gelukkig was er alleen schade aan het spatbord.” Willem Vriend weet de leiding te heroveren op Hans Wellink, maar die haakt aan. Danny Lammers is weer derde, maar dat ging niet makkelijk. Ronald Lenters had de gifbeker gekregen en zijn pech duurde voort. In de eerste race sneuvelde zijn versnellingsbak, nu in de derde race is het zijn koppeling die de geest geeft. Hierdoor verliest hij ineens snelheid en moet Danny via het gras uitwijken om hem niet te raken. Na de vierde ronde is het nog steeds Willem Vriend die aan de leiding ligt, maar dat verandert Hans Wellink bij de Klein Chicane. Een keurige uitremactie brengt Hans weer aan kop. Helaas voor Hans, en de rest van het veld, hangt er daarna overal een rode vlag. De tijd zit erop, er mag niet meer geracet worden. Een bijkomstigheid hiervan is dat bij een code rood de computer één ronde teruggezet wordt. Hierdoor wint Willem Vriend, na slechts zes minuten, de race voor Hans Wellink. Danny Lammers wordt derde en pakt ook het punt voor de snelste ronde. Mark Jobst wordt vierde voor Patrick Boxem en John Hoogland.
Met de pech van Lex Peters is de winnaar van het evenement duidelijk: Willem Vriend pakt niet alleen de grootste prijs van deze dag, hij kroont zich ook tot kampioen. Lex Peters had ruzie met zijn versnellingsbak maar wordt toch nog tweede voor Hans Wellink. Danny Lammers grijpt op één punt de derde positie mis, maar mag zeker trots zijn op zijn vierde plek. Jan Frensch wordt vijfde voor John Hoogland.
Het stond al geschreven: Willem Vriend is voor de derde opeenvolgende keer kampioen geworden. Hij reed een snaarstrakke race en zag zijn concurrenten wegvallen met technische problemen. Lex Peters wordt ook in het kampioenschap tweede. Ronald Lenters maakt het MB Motorsport feest compleet met de derde plek. Jan Frensch wordt vierde met de equipe Hayley Lazell-Hans Wellink als vijfde. Mark Jobst eindigt zijn debuutseizoen met een keurige zesde plaats.
Aan het einde van het seizoen worden alle cijfers bijeen geraapt. In de tijdtraining stond er geen maat op Willem Vriend. Maar liefst vijf van de zeven keer pakte hij de Pole Position. Dennis de Groot en Ronald Lenters waren elk één keer de beste in de kwalificatie. De kracht van Ronald lag meer in de race. Samen met Willem Vriend pakte hij zeven keer een raceoverwinning. Lex Peters zegevierde drie keer, Dennis de Groot en Rainer von Klier waren elk één keer succesvol. Ook bij het aantal evenementoverwinningen delen Willem en Ronald de eer, drie maal kregen zij de prijs en de bloemen. De zevende evenementoverwinning was voor Lex. Ook bij de snelste ronden staat Willem Vriend bovenaan en ook ditmaal is het een gedeelde positie. Net als Lex Peters reed Willem zeven keer een snelste ronde. Rainer von Klier deed dat twee maal, Dennis de Groot, Ronald Lenters en Danny Lammers klokten één keer in een race de snelste ronde.
Het seizoen zit er dan bijna op. Er staat nog één ontmoeting op de kalender. Minder competitie, meer gezelligheid. Op 10 november is ANAC Karting gastheer van het traditionele eindejaarsfeest van de Plusprint.be Westfield Cup. Ook dit jaar zal de opbrengt weer in de kas van de Rijdersvereniging gestort worden, dus komt allen! Wie er interesse in heeft zijn of haar krachten te meten met de Westfield Cuprijders, dat kan; er wordt weer gekart. Daarna is er een heerlijk buffetdiner. Kaarten voor het karten kosten € 25 en dat is dezelfde prijs als voor het diner. Daarnaast zijn er nog loten te krijgen voor de sponsorloterij die begin volgend jaar gehouden gaat worden. Voor slechts € 500 kunt u hoofdsponsor worden, net zoals Plusprint.be dit jaar. Yves Deplus kocht slechts één participatie, maar het lot bepaalde dat hij hoofdsponsor zou worden.
